[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Konsultacja merytoryczna i pedagogiczna:dr Tomasz SosnowskiWydział Pedagogiki i Psychologii, Uniwersytet w BiałymstokuMałgorzata MorozewiczScenariusze zajęć dotyczące bioróżnorodnościprzygotowane w ramach projektu:Podlaska Akademia Przyrody„BYŁ SOBIE WILK...”Konsultacja merytoryczna i pedagogiczna:dr Tomasz SosnowskiWydział Pedagogiki i Psychologii, Uniwersytet w BiałymstokuMałgorzata MorozewiczScenariusze zajęć dotyczące bioróżnorodnościprzygotowane w ramach projektu:Podlaska Akademia Przyrody„BYŁ SOBIE WILK...”HONOROWY PATRONAT nad projektem objąłPodlaski Kurator OświatyProjekt „Podlaska Akademia Przyrody” korzystaz dofinansowania w kwocie 452 628,00 PLN pochodzącegoz Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w ramach funduszy EOG.LIDER:Polskie Stowarzyszenie Doradcze i Konsultingowe,ul. Rynek Kościuszki 2, 15-091 Białystoktel./fax 85 652 61 07e-mail: biurozarzadu@polskiestowarzyszenie.plPARTNER:Towarzystwo Amicus,ul. Brukowa 28 lok. 8, 15-889 Białystoktel./fax +48 85 653 77 53e-mail: eurobialystok@bia.plISBN: 978-83-940838-3-0Białystok 2014Scenariusze zajęć przedszkolnychdotyczące bioróżnorodnościprzygotowane w ramach projektu:Podlaska Akademia Przyrody„Żyj w zgodzie z przyrodą”Scenariusz zajęć przedszkolnych pod hasłem:Przewidziany czas realizacji zajęć:2 godziny lekcyjne.Wiek dzieci:4–6 lat.Miejsce zajęć:sala przedszkolna.Problem:znaczenie lasu dla lokalnego ekosystemu z uwzględnieniem zwiększenia akceptowalności wilkai podniesienie świadomości dzieci na temat bioróżnorodności oraz wyrobienie wśród nich praktycznychnawyków ochrony lokalnej fauny i flory.„Żyj w zgodzie z przyrodą”Cele ogólne:– rozbudzanie ciekawości przyrodniczej,– poznanie miejsca życia wilka,– rozwijanie sprawności manualnej dzieci,– rozwijanie spostrzegawczości,– wdrażanie do pracy w grupie i zespole,– kształtowanie umiejętności aktywnego słuchania,– doskonalenie koncentracji uwagi,– ukazanie niebezpieczeństw zagrażających środowisku w wyniku niewłaściwej gospodarkiczłowieka,– poszukiwanie przez dzieci możliwości zapobiegania zagrożeniom,– rozwijanie postawy proekologicznej,– budzenie zainteresowania otaczającym światem na przykładzie drzew i wilka,– poszerzanie zasobu słownictwa dzieci o nowe słowo: „ekologia”,– uwrażliwienie na piękno przyrody poprzez pogłębianie przeżyć dziecięcych,– budzenie wrażliwości na dobro i zło w postępowaniu człowieka.Cele operacyjne:Dziecko:– potrafi wskazać las jako środowisko życia wilka,– wie, że nie należy niszczyć drzew,– poszerza swoje wiadomości na temat zagrożeń, które negatywnie wpływają na środowisko,– wie, do czego prowadzi niewłaściwa gospodarka człowieka,– wie, jak ważne są drzewa w życiu człowieka,– zna znaczenie słowa „ekologia”,– podejmuje działania proekologiczne w najbliższym środowisku poprzez napisanie petycji do władzmiasta!Metoda pracy:– czynna: samodzielnych doświadczeń, zadań stawianych dzieciom,– słowna: rozmowa, wypowiedzi dzieci,– oglądowa: ilustracje, obserwacja przedmiotów.Środki dydaktyczne:• fragment książki pt. „Wilk i Czerwony Kapturek” T. Matuszkiewicz dotyczący znaczenia lasudla lokalnego ekosystemu, uwzględniający podniesienie poziomu akceptowalności wilka orazświadomości dziecięcej dotyczącej bioróżnorodności;•„Odgłosy przyrody”– płyta CD;•„Co to jest ekologia?”D. Klimkiewicz, W. Drabik – karta pracy nr 1;•„Zagadki ekologiczne”– karta pracy nr 2:– „Mrówka”,– „Ślimak”,– „Roślina”,– „Drzewo”;••••Faza wstępna zajęć:1.„Odgłosy przyrody”– ćwiczenia słuchowe (5 minut)Dzieci z zamkniętymi oczami słuchają różnych głosów przyrody nagranych na płytę CD: szum fal, szelestdrzew, krople deszczu, śpiew ptaków, odgłosy leśnych zwierząt, skowyt wilka.„Dokończ zdania”– karta pracy nr 3;„Zagrożenia dla Ziemi”– karta pracy nr 4;„Zielone zasady”– karta pracy nr 5;„Apel do dorosłych”– karta pracy nr 6, petycja do władz miasta, paski z hasłami, klej, koperta,znaczek, nożyczki;• doniczki, konewka, nasiona, ziemia ogrodowa.Rozwinięcie zajęć:2. Nauczycielka czyta dzieciom fragment książki pt. „Wilk i Czerwony Kapturek” T. Matuszkiewiczi następnie prosi o opowiedzenie treści usłyszanego fragmentu.Czerwony Kapturek bardzo kochał swoją babcię i przy niej zawsze był grzeczny. Zachowywał się wręczwzorowo. Zupełnie inaczej, niż przy rodzicach. Pilnie odrabiał lekcje, chętnie pomagał w prostych pracachdomowych, a nawet robił zakupy w miasteczku. Kiedy jednak babcia nie patrzyła, znów był tym samymKubą, jakim znali go tata i mama.Gdy szedł przez las, na całe gardło wykrzykiwał najbrzydsze słowa, jakie tylko znał. Walił drągiemw drzewa i krzewy, niszczył ich liście i łamał gałęzie. Rozdeptywał żaby i grzyby, wyrywał owadom nogii skrzydełka, rzucał kamieniami w ptaki i napotkane zwierzęta, a przy tym strasznie śmiecił: rozrzucałw lesie papierki po cukierkach, torebki po chipsach i puszki po napojach.Ptaki i zwierzęta były przerażone zachowaniem Czerwonego Kapturka w lesie. Przecież las był ich domem,a chłopiec ten dom niszczył! Najpierw odfrunęły z lasu wszystkie ptaki, a zaraz za nimi wyprowadziły sięwszystkie zwierzęta. Co do jednego!To jednak nie koniec nieszczęść. Gdy las opustoszał, nagle stracił wszystkie kolory i stał się całkiem szary.Szary, pusty i ponury.Wilki odchodziły z lasu jako ostatnie ze zwierząt. Tylko ciekawski wilczek, który już urósł, wydoroślałi stał się przywódcą watahy, postanowił zostać. Chciał sprawdzić, dlaczego las jest teraz tak samo szary, jakjego futro.– Będziemy za tobą tęsknić – skomleli jego bracia i siostry. Skulili grzbiety i schowali ogony między nogi.W ten sposób pokazywali, jak bardzo się boją.– Nie bójcie się. Nie pozwolę, aby ktoś wypędzał nas z naszego domu – zawarczał młody wilk i ze złości zjeżyłsierść. Stanął na sztywnych nogach, wyprostował ogon i śmiało spojrzał pozostałym wilkom w oczy. Chciałim pokazać, że niczego się nie boi.– Wkrótce się spotkamy – szczeknął i zniknął w lesie. Ale gdy został sam, nagle obleciał go strach. Podkuliłogon, zwinął się w kłębek pod krzakiem i zaskomlał cicho.Czerwonego Kapturka wcale nie obchodziło to, że las stracił kolory, a wokół leżą porozrzucane przez niegośmieci. Jakby nic się nie stało, codziennie wędrował leśną ścieżką, z głową schowaną pod czerwonym kaptu-rem swojej bluzy. Jak dawniej krzyczał, przeklinał, niszczył i śmiecił.3.„Co to jest ekologia?”D. Klimkiewicz, W. Drabik – karta pracy nr 1 (5 minut)Nauczycielka czyta dzieciom wiersz. Prosi, aby uważnie go posłuchały, a następnie powiedziały napodstawie wiersza, czym jest ekologia. Dzieci otrzymują do ułożenia puzzle, odczytują powstały wyraz(„ekologia”). Nauczycielka wyjaśnia, że ekologia jest to nauka zajmująca się wzajemnymi zależnościamimiędzy organizmami a środowiskiem.4.„Zagadki ekologiczne”– karta pracy nr 2Nauczyciel odczytuje zagadki (5–7 minut):„Mrówka”Jestem mała, mieszkam w lasach,parkach i pod płytą chodnikową.Żyję w dużych rodzinach,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]