[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Zajęcia 4
¤
Współczesne spojrzenie na warunkowanie
klasyczne:
¤
relacja zależności (ang.
contingency
)
¤
efekt zacieniania
¤
efekt blokowania
¤
efekt nadmiernych oczekiwań
¤
znaczenie informacyjne bodźca
¤
przestrzeń warunkowania klasycznego
¤
teoria Rescorli-Wagnera
¤
zastosowanie warunkowania klasycznego w praktyce
Relacja zależności (Rescorla, 1967)
Zależność a skuteczność
warunkowania
¤
Zależność między bodźcem warunkowym, a
pojawieniem się bodźca bezwarunkowego
zdeterminowana jest dwoma
prawdopodobieństwami:
Î
prawdopodobieństwem, że bodziec bezwarunkowy
pojawi się po wystąpieniu bodźca warunkowego
(p(US/CS))
Î
prawdopodobieństwem, że bodziec bezwarunkowy
wystąpi przy braku zapowiadającego go bodźca
warunkowego (p(US/noCS))
1
Zależność a skuteczność
warunkowania
¤
Najlepsze efekty w postaci szybkiego
warunkowania: p(US/CS)=1 oraz p(US/noCS)=0
¤
Do warunkowania dochodzi zawsze gdy mamy
do czynienia z: p(US/CS)>p(US/noCS)
¤
Gdy p(US/CS)<p(US/noCS), czyli gdy mamy do
czynienia z negatywną zależnością między
bodźcami, bodziec warunkowy nabiera
znaczenia hamującego
¤
Gdy p(US/CS)=p(US/noCS) nie dochodzi do
warunkowania
Przestrzeń warunkowania klasycznego
Zależność to za mało, potrzebna informacyjna wartość
bodźca: efekt zacieniania
2
Biologiczne determinanty zacieniania
Efekt blokowania (Kamin, 1968)
Teoria Rescorli-Wagnera
¤
opisuje w kategoriach matematycznych
przyrost siły związku między bodźcem
warunkowym i bezwarunkowym, który
następuje wraz z powtarzającymi się próbami
warunkowymi
¤
Vn = K (
Λ
- Vn-1)
3
Vn = K (
Λ
- Vn-1)
¤
V jest miarą uczenia się, czyli siły związku
¤
n oznacza numer próby
¤
Vn to przyrost siły związku następujący w
konkretnej próbie
¤
K odzwierciedla wyrazistość stosowanych
bodźców (warunkowego i bezwarunkowego; w
innym ujęciu tylko warunkowego)
Î
im wyższe jest K tym większe będą zmiany V
zachodzące z próby na próbę. W modelu Rescorli i
Wagnera K zawiera się w przedziale od 0 do 1
Vn = K (
Λ
- Vn-1)
¤
Λ
(lambda) to oczekiwany poziom maksymalny
wyuczenia odruchu warunkowego, wynikający
z charakterystyki zastosowanego bodźca
bezwarunkowego
¤
Odzwierciedla ona fakt, że różne bodźce
bezwarunkowe prowadzą do różnego poziomu
maksymalnego wyuczenia
Î
np. im silniejszy bodziec bezwarunkowy tym
wyższy maksymalny poziom wyuczenia, czyli
wyższa
Λ
w omawianym wzorze
Równanie Rescorli-Wagnera
¤
Przedstawione równanie mówi, że
zmiana siły
związku warunkowego jest proporcjonalna do
różnicy pomiędzy asymptotyczną (maksymalną)
siłą związku, a siłą związku występującą w
poprzedniej próbie
¤
Wraz ze wzrostem siły związku (V) z próby na
próbę, wartość (
Λ
-Vn-1) będzie coraz mniejsza, a
wraz z nią zmniejszać się będzie przyrost siły
związku, czyli
Vn
4
Krzywa uczenia w warunkowaniu
klasycznym a model Rescorli-Wagra
Przykładowy przebieg warunkowania
¤
Λ
= 100 (arbitralnie ustalona wartość na bazie
US)
¤
Vn = 0 (pierwsza próba; brak warunkowania)
¤
Vn-1 = 0 (na razie nie było uczenia)
¤
k = 0,5 (arbitralna wartość między 0 a 1)
100
80
60
50
40
20
Vall
0
0
0 1 2 3 4 5 6 7 8
Trials
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]