[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Artykuł przeglądowy •Review article
Kontrowersje dotyczące metod i wyników leczenia chorych
na naciekającego zrazikowego raka piersi
Piotr Skotnicki
1
, Janusz Ryś
2
, Jerzy Jakubowicz
3
, Paweł Blecharz
3
Jeszcze w latach 70., a nawet 80. ubiegłego wieku rozpoznanie mikroskopowe naciekającego raka zrazikowego (ILC)
było przeciwwskazaniem do leczenia oszczędzającego pierś (BCT); pierwotnym postępowaniem z wyboru była radykalna
mastektomia. Przyczyną tego stanu rzeczy były niewątpliwe cechy biologiczne ILC, a w szczególności naciekający, ale
i rozproszony sposób wzrostu nowotworu oraz częsta wieloogniskowość zmian nowotworowych. Nie ulega wątpliwości, że
u chorych na ILC, leczonych BCT, jest trudniej, aniżeli u chorych na IDC, uzyskać margines operacyjny wolny od nacieku
raka, częstsze są też wznowy miejscowe w grupie chorych na ILC. Badania, prowadzone pod koniec lat 80. i w latach
90. ubiegłego wieku, nie wykazały różnic w wyleczalności miejscowej oraz przeżyciach pomiędzy chorymi na ILC i IDC,
leczonymi BCT; istotą problemu jest odpowiedni dobór chorych na ILC do leczenia oszczędzającego. W chwili obecnej,
powszechnie przyjmuje się, że BCT jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia chorych na ILC pod warunkiem, że uda
się uzyskać margines operacyjny wolny od nacieku raka oraz, że użyje się adiuwantowej radioterapii. Odpowiedź na
neoadiuwantową chemioterapię jest gorsza u chorych na ILC w porównaniu z chorymi na IDC, choć nie wiąże się to
z ogólnie gorszym rokowaniem w tej grupie chorych. Większość badań wskazuje, że wyniki leczenia chorych na ILC, w tym
również zaawansowanego, nie są gorsze, a być może nawet lepsze niż chorych na IDC.
Controversies regarding the methods and the treatment outcomes of patients with infiltrating lobular
carcinoma of the breast
Until as late as the 1970’s and 1980’s microscopic diagnosis of infiltrating lobular carcinoma (also referred to as invasive
lobular carcinoma; ILC) was still considered to be a contraindication for breast-conserving therapy (BCT) and radical
mastectomy had been the treatment of choice. The reasons for this include the unquestionable biological features of ILC
and, especially, a both infiltrating and dispersed cancer growth pattern and a common multifocality of the cancerous lesions.
It goes without saying that it is more difficult to achieve an excision margin free from cancer infiltration in ILC patients
treated with BCT than in patients with infiltrating ductal carcinoma (IDC). Moreover, the local recurrence rate is higher
in the ILC patient group. Research performed towards the end of the 1980’s and in the 1990’s had failed to point out any
differences in the rates of local success and survival of both ILC and IDC patients treated with BCT. In fact the heart of the
matter is the appropriate selection of ILC patients for breast-conserving therapy. Nowadays, BCT is commonly considered to
be a successful and safe method of treating ILC patients, provided that it is possible to achieve an excision margin free from
cancer infiltration and that adjuvant radiotherapy will be used. The response to neoadjuvant chemotherapy in ILC patients
is worse than in IDC patients but this is not associated with a general worse prognosis in this patient group. A majority of
studies indicate that the treatment outcome for patients with infiltrating lobular carcinoma, including advanced cases, is not
by no means worse, but rather is likely to be even better than that of IDC patients.
Słowa kluczowe:
naciekający rak zrazikowy, metody leczenia, wyniki
Key words:
infiltrating lobular carcinoma; methods of treatment; treatment outcome
Wstęp
1
Klinika Chirurgii Onkologicznej
2
Zakład Patologii Nowotworów
3
Klinika Ginekologii Onkologicznej
Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie
Oddział w Krakowie
Według większości autorów naciekający rak zrazikowy
(
infiltrating lobular carcinoma
– ILC) stanowi 5–10%
nowotworów złośliwych piersi i jest drugą, pod wzglę-
dem częstości występowania, po naciekającym raku
przewodowym (
infiltrating ductal carcinoma
– IDC),
postacią mikroskopową raka piersi [1-7]. Należy jednak
zaznaczyć, że w piśmiennictwie częstość występowania
NOWOTWORY Journal of Oncology
•
2008
•
volume 58
Number 6
•
533–536
534
tego nowotworu waha się w znacznie bardziej szerokich
granicach od 0,7% do 20% [4, 7-11]. Tak istotne różnice,
wiążą się z różnym składem populacyjnym prezentowa-
nych grup chorych, a zwłaszcza odmiennymi kryteriami
diagnostycznymi ILC, przyjętymi przez poszczególnych
autorów, w tym również, nieraz dyskusyjnymi, wariantami
tego nowotworu [9, 11-13].
Względna rzadkość występowania ILC oraz trud-
ności w jego rozpoznawaniu powodują, że wiele kwestii
dotyczących tego nowotworu pozostaje nadal przedmio-
tem kontrowersji. W prezentowanej pracy, w oparciu
o dane z piśmiennictwa, podjęto próbę omówienia dwóch
kontrowersji: określenia optymalnego sposobu leczenia
chorych na ILC oraz analizy skuteczności tego leczenia.
kiem prognostycznym dla wznów miejscowych, w badaniu
Hussiena i wsp., był rodzaj leczenia chirurgicznego (BCT
vs
radykalna mastektomia); autorzy wykazali również
fakt późnego występowania wznów miejscowych u cho-
rych na ILC i zalecili długoletnią obserwację pacjentek
[4]. Hussien i wsp. wysunęli nawet sugestię, że być może
optymalnym leczeniem chorych na ILC jest mastektomia
z natychmiastową rekonstrukcją piersi [4]. Du Toit i wsp.
stwierdzili wznowę miejscową u 42% chorych na ILC
leczonych BCT; było to statystycznie znamiennie częściej
aniżeli u chorych na IDC (17%) [27].
Decydujący wpływ na systematyczny wzrost liczby
chorych na ILC leczonych BCT miały badania prze-
prowadzone pod koniec lat 80. i w latach 90. ubiegłego
wieku, które porównały skuteczność radykalnej mastek-
tomii i BCT w tej grupie chorych. Zdecydowana więk-
szość tych badań nie wykazała różnic w wyleczalności
miejscowej, przeżyciach bezobjawowych i całkowitych,
pomiędzy chorymi na ILC i IDC, leczonych BCT [2, 10,
17, 19, 21-23, 25, 26].
Ta k w ięc w chwili obecnej powszechnie przyjmuje
się, że BCT jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia
chorych na ILC, pod warunkiem, że uda się uzyskać mar-
gines operacyjny wolny od nacieku raka oraz, że użyje
się adiuwantowej radioterapii [2, 3, 10, 11, 17, 19, 20,
22-26, 29].
Moore i wsp. oraz Cocquyt i wsp. podkreślają, że
szczególnie ważne jest uzyskanie marginesu operacyjnego
wolnego od nacieku raka już przy pierwszym zabiegu;
zapobiega to powtarzaniu operacji, które pogarszają
efekt kosmetyczny BCT, zwiększają koszty leczenia i nie-
potrzebnie obciążają psychikę chorej [6, 20].
Według części autorów radykalna mastektomia
jest nadal postępowaniem z wyboru u młodych chorych
na ILC (poniżej 50 roku życia?) oraz u chorych na ILC
o niskim stopniu zróżnicowania [4, 5].
Wycięcie i ocena węzła chłonnego wartownika
(
sentinel lymph node dissection
– SLND) jest, podobnie
jak u chorych na IDC, wartościowym postępowaniem
u chorych na ILC [4, 5, 30]. Classe i wsp., w grupie 243
chorych na raka piersi, porównali skuteczność tej meto-
dy, uzyskując w obu grupach chorych, wyniki fałszywie
negatywne u 7,6% chorych na IDC i 9% na ILC (31).
SLND z użyciem śródoperacyjnego badania immuno-
histochemicznego na obecność cytokeratyn poprawia
wykrywalność przerzutów raka do węzła wartowniczego
i powinno być standardem u chorych na ILC, ze względu
na występujące czasem trudności w odróżnieniu komó-
rek tego nowotworu i komórek limfatycznych [5, 32, 33].
Użytecznych informacji może dostarczyć również śródo-
peracyjne badanie cytologiczne (
imprint
węzła wartowni-
czego) [5, 34].
Większość badań wskazuje, że odpowiedź na neo-
adiuwantową chemioterapię jest gorsza u chorych na
ILC w porównaniu z chorymi na IDC [5, 6, 8, 18, 28, 35].
W badaniu Cristofanilli i wsp. całkowitą regresję patolo-
giczną raka (PCR) po neoadiuwantowej chemioterapii
stwierdzono u 15% chorych na IDC i tylko 3% chorych
na ILC [18]; w badaniu Tubiana-Hulin i wsp. procent
Kontrowersje dotyczące optymalnej metody leczenia
chorych na ILC
Postępowaniem z wyboru u chorych na ILC jest pierwot-
ne leczenie chirurgiczne. Jeszcze w latach 70., a nawet 80.
ubiegłego wieku, rozpoznanie mikroskopowe ILC było
przeciwwskazaniem do leczenia oszczędzającego pierś
(
breast conserving therapy
– BCT); postępowaniem z wy-
boru była radykalna mastektomia [2, 3, 5-7, 10, 13-16].
Przyczyną takiego stanu rzeczy były niewątpliwie cechy
biologiczne ILC, w tym naciekający, ale i rozproszony
sposób wzrostu nowotworu oraz częsta wieloogniskowość
zmian nowotworowych [4, 5, 13, 16-18].
Poprawa wczesnej diagnostyki raka piersi, wpro-
wadzenie badań przesiewowych, lepsze zrozumienie
biologii ILC, wreszcie kontrolowane badania kliniczne
porównujące skuteczność radykalnej mastektomii i BCT
u chorych na ILC, spowodowały systematyczny wzrost
liczby chorych na ten nowotwór leczonych BCT [2, 4, 5,
10-12, 17, 19-25].
Nie ulega wątpliwości, że u chorych na ILC leczo-
nych z zaoszczędzeniem piersi, jest trudniej, aniżeli
u chorych na IDC, uzyskać margines operacyjny wolny
od nacieku raka [10, 16, 17, 20, 22, 25, 26], stąd też chore
na ILC, częściej niż chore na IDC, wymagają dwóch lub
więcej operacji, by margines taki uzyskać [8, 17, 20]. Yeat-
man i wsp. oraz Silverstein i wsp. podkreślają, że chore
na ILC po pierwotnym BCT, dwukrotnie częściej niż
chore na IDC, wymagają następowo radykalnej mastek-
tomii [10, 16]. W materiale Tubian-Hulin i wsp. w grupie
pacjentek po BCT, radykalną mastektomię wykonano
u 34% chorych na ILC i tylko u 8% na IDC [8].
Część autorów wskazuje na fakt, iż wznowy miej-
scowe raka po BCT są częstsze w grupie chorych na ILC,
w porównaniu z chorymi na IDC [4, 14, 21, 27, 28]. Opu-
blikowane w 2003 roku badanie Hussiena i wsp., przepro-
wadzone w grupie 131 chorych na ILC, wykazało wysoki
odsetek wznów miejscowych u chorych leczonych BCT:
42% do 8 lat, wobec 5% w grupie tak leczonych chorych
na IDC; różnica ta, wysoce znamienna statystycznie,
wystąpiła pomimo tego, że u chorych na ILC o zaawan-
sowaniu T3 i T4 zawsze stosowano radykalną mastekto-
mię i że u chorych leczonych BCT uzyskiwano margines
operacyjny wolny od nacieku raka [4]. Jedynym czynni-
535
ten wyniósł odpowiednio: 9% i 1% [8], Cocquyta i wsp.
– 15% i 4% [6]. W badaniu Mathieu i wsp. regresję kli-
niczną raka (CR + PR) uzyskano u 58% chorych na IDC
i 26% na ILC [35].
Dane z piśmiennictwa wskazują, że gorsza odpo-
wiedź na neoadiuwantową chemioterapię u chorych
na ILC nie wiąże się z gorszym rokowaniem. Przeżycia
odległe chorych na zaawansowanego ILC są takie same,
a nawet lepsze aniżeli chorych na IDC, stąd też część
autorów podważa sens stosowania neoadiuwantowej
chemioterapii w tej grupie chorych [6, 8, 18, 35].
Postępowanie z drugą piersią u chorych na ILC jest
w zasadzie ustalone i polega na długoletniej i wnikliwej
obserwacji chorych, choć w ubiegłych dziesięcioleciach
postulowano nawet profilatyczną mastektomię [36-38].
Interesujące jest, że chore na ILC, u których rozwinął
się rak w drugiej piersi, odpowiednio wcześnie zdiagno-
zowany, nie mają gorszych przeżyć odległych od chorych
z jednostronnym ILC [4].
nie niezamienne [2, 6, 10, 13, 27, 35]. I tak, w badaniach
Mathieu i wsp. 5-letnie przeżycie bezobjawowe uzyska-
no u 94% chorych na ILC i 65% na IDC, natomiast
10-letnie, odpowiednio u 58% i 51% chorych; w mate-
riale Sastre-Garu i wsp. 5-letnie przeżycie bezobjawowe
uzyskano u 73% chorych na ILC i 70% chorych na inne
postacie mikroskopowe raka piersi, a 10-letnie odpowied-
nio u 55% i 56%; w obu badaniach stwierdzone różnice
były statystycznie nieznamienne [2, 35]. Nie stwierdzono
również różnic znamiennych statystycznie w badaniach:
Mersina i wsp. [39] – 5-letnie przeżycie całkowite odpo-
wiednio 94% (ILC) i 90% (IDC), bezobjawowe – 71%
i 67% oraz w badaniach Mollanda i wsp. [17] – 4-letnie
przeżycie całkowite – 90% (ILC) i 87% (IDC), bezobja-
wowe odpowiednio 87,9% i 81,6%.
Część autorów uważa, że rokowanie u chorych na
ILC jest po prostu takie samo, jak u chorych na IDC
[5, 16, 19, 21, 29, 40, 46, 47], ale są i tacy, choć w zdecy-
dowanej mniejszości, którzy uważają, ż
e jest ono nawet
gorsze u chorych na ILC [11, 14, 48].
Podsumowując, BCT jest skuteczną i bezpieczną
metodą leczenia chorych na ILC, pod warunkiem, że uda
się uzyskać margines operacyjny wolny od nacieku raka
oraz, że użyje się adiuwantowej radioterapii. Odpowiedź
na neoadiuwantową chemioterapię jest gorsza u chorych
na ILC, w porównaniu z chorymi na IDC. Większość
badań wskazuje, że wyniki leczenia chorych na ILC,
nie są gorsze, a być może nawet lepsze aniżeli chorych
na IDC.
Kontrowersje dotyczące skuteczności leczenia
chorych na ILC
W piśmiennictwie, 5-letnie przeżycia całkowite u chorych
na ILC wahają się w granicach 73–98%, a bezobjawowe
– 68–88% [2, 6-8, 10, 16-18, 29, 35, 39, 40]. Stwierdzone
różnice, nieraz znaczne, w wynikach leczenia między po-
szczególnymi ośrodkami, są zazwyczaj tłumaczone trud-
nościami w diagnostyce ILC, różnicami zasad kwalifikacji
chorych do tego rozpoznania i w efekcie różnym składem
klinicznym prezentowanych grup chorych.
Kontrowersje budzi problem różnic w wyleczalno-
ści chorych na ILC i IDC. Wielu autorów wskazuje na
lepsze rokowanie u chorych na ILC [2, 8, 10, 13, 18, 27,
35, 36, 41-44]. W materiale Silversteina i wsp. całkowite
przeżycie 7-letnie uzyskano u 83% chorych na ILC i 77%
chorych na IDC, a bezobjawowe odpowiednio u 74%
i 63% [10]. W grupie chorych zaprezentowanej przez
Cristofanilli i wsp. 5-letnie przeżycie całkowite uzyskano
u 93% chorych na ILC i 70% chorych na IDC, a bezob-
jawowe odpowiednio u 87% i 66% [18]. W badaniach
Tubiana-Hulin i wsp., w grupie chorych, u których zasto-
sowano indukcyjną chemioterapię, następnie operację
i pooperacyjną radio-chemio-hormonoterapię, 5-letnie
przeżycie całkowite uzyskano u 91,7% chorych na ILC
i 79,3% chorych na IDC, a bezobjawowe odpowiednio
u 76,5% i 60,8% chorych [8]. Jeziorski stwierdził, że
w grupie chorych z obecnością przerzutów w regional-
nych węzłach chłonnych, chore na ILC mają dłuższy czas
wolny od nawrotu choroby i dłuższe całkowite przeżycie,
w porównaniu z chorymi na IDC [41, 42]. Lepsze roko-
wanie w grupie chorych na ILC, w porównaniu z chorymi
na IDC, autorzy próbują tłumaczyć faktem, iż kobiety
chore na ILC są nieco starsze, dłużej biorą hormonote-
rapię zastępczą i częściej prezentują dodatnie receptory
hormonalne [18, 43, 45].
Część autorów, potwierdzając fakt uzyskiwania
nieco wyższych odsetków przeżyć w grupie chorych na
ILC, podkreśla, że różnice te są niewielkie, statystycz-
Dr med. Piotr Skotnicki
Klinika Chirurgii Onkologicznej
Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie
Oddział w Krakowie
ul. Grancarska 11, 31-115 Kraków
e-mail: pskotnicki@vp.pl
Piśmiennictwo
1. Jeziorski A. O raku zrazikowym piersi.
Biul Onkol
2004; 4: 97-102.
2. Sastre-Garau X, Jouve M, Asselain M i wsp. Infiltrating lobular
carcinoma of the breast. Clinicopathologic analysis of 975 cases with
reference to data on conservative therapy and metastatic patterns.
Cancer
1996; 77: 113-20.
3. Stelmach A, Ryś J, Mituś J i wsp. Naciekający rak zrazikowy sutka. Obraz
kliniczny, leczenie i rokowanie.
Gin Pol
1998; 19: 1-5.
4. Hussien M, Lioe TF, Finnegan J i wsp. Surgical treatment for invasive
lobular carcinoma of the breast.
Breast
2003; 12: 23-35.
5. Cocquyt V, van Belle S. Lobular carcinoma in situ and invasive lobular
cancer of the breast.
Curr Opin Obstet Gynecol
2005, 17: 55-60.
6. Cocquyt VF, Blondeel PN, Depypere HT i wsp. Different responses
to preoperative chemotherapy for invasive lobular and invasive ductal
breast carcinoma.
EJSO
2003; 29: 361-7.
7. Musiał M.
Wartość rokownicza wybranych czynników patoklinicznych
i markerów immunohistochemicznych w raku zrazikowym gruczołu
piersiowego
. Praca doktorska. Katedra Onkologii Akademii Medycznej
w Poznaniu. Poznań. 2004.
8. Tubiana-Hulin M, Stevens D, Lasry S i wsp. Response to neoadjuvant
chemotherapy in lobular and ductal breast carcinomas: a retrospective
study on 860 patients from one institution.
Ann Oncol
2006; 17:
1228-33.
536
9. Martinez V, Azzopardi JD. Invasive lobular carcinoma of the breast:
incidence and variants.
Histopathology
1979; 3: 467-88.
10. Silverstein MJ, Lewinsky BS, Waisman JR i wsp. Infiltrating lobular
carcinoma. Is it different from infiltrating duct carcinoma?
Cancer
1994;
73: 1673-7.
11. Tavassoli FA, Devilee P (red.). World Health Organization Classification
of Tumours. Pathology and genetics of tumours of the breast and female
genital organs. IARC: Press, Lyon; 2003; 23-25.
12. Jeziorski A. Co wiemy o raku zrazikowym piersi?
Wsp Onkol
2004; 8:
269-75.
13. Di Costanzo D, Rosen PP, Gareen I i wsp. Prognosis in infiltrating lobular
carcinoma. An analysis of ”classical” and “variant” tumors.
Am J Surg
Pathol
1990; 14: 12-23.
14. Mate TR, Carter D, Fisher DB i wsp. A clinical and histopathologic
analysis of the results of conservative surgery and radiation therapy in
stage I and II breast carcinoma.
Cancer
1986; 58: 1995-2002.
15. Calle R, Pilleron JP, Schlienger P i wsp. Conservative management of
operable breast cancer.
Cancer
1978; 42: 2045-53.
16. Yeatman TJ, Cantor AB, Smith TJ i wsp. Tumor biology of infiltrating
lobular carcinoma. Implications for management.
Ann Surg
1995; 222:
549-61.
17. Molland JG, Donnellan M, Janu NC i wsp. Infiltrating lobular carcinoma
– a comparison of diagnosis, management and outcome with infiltrating
duct carcinoma.
Breast
2004; 13: 389-96.
18. Cristofanilli M, Gonzalez-Angulo A, Sneige N i wsp. Invasive lobular
carcinoma classic type: response to primary chemotherapy and survival
outcomes.
J Clin Oncol
2005; 23: 41-8.
19. Schnitt SJ, Connolly JL, Recht A i wsp. Influence of lobular histology on
local tumor control in breast cancer patients treated with conservative
surgery and radiotherapy.
Cancer
1989; 64: 448-54.
20. Moore MM, Borossa G, Imbrie JZ i wsp. Association of infiltrating
lobular carcinoma with positive surgical margins after breast-conservation
therapy.
Ann Surg
2000; 231: 877-882.
21. Kurtz JM Jacquemier J, Torhorst J i wsp. Conservation therapy for
breast cancer other than infiltrating ductal carcinoma.
Cancer
1989; 63:
1630-5.
22. Poen JC, Tran L, Juillard G i wsp. Conservation therapy for invasive
lobular carcinoma of the breast.
Cancer
1992; 69: 2789-95.
23. Chung MA, Cole B, Wanebo HJ i wsp. Optimal surgical treatment
of invasive lobular carcinoma of the breast.
Ann Surg Oncol
1997; 4:
545-50.
24. Holland PA, Shah A, Howell A i wsp. Lobular carcinoma of the breast
can be managed by breast – conserving therapy.
Br J Surg
1995; 82:
1364-66.
25. Salvadori B, Biganzoli E, Veronesi P i wsp. Conservative surgery for
infiltrating lobular breast carcinoma.
Br J Surg
1997; 84: 106-9.
26. Warneke J, Berger R, Johnson C i wsp. Lumpectomy and radiation
treatment for invasive lobular carcinoma of the breast.
Am J Surg
1996;
172: 496-500.
27. du Toit RS, Locker AP, Ellis IO i wsp. An evaluation of differences in
prognosis, recurrence patterns and receptor status between invasive
lobular and other invasive carcinomas of the breast.
Eur J Surg Oncol
1991; 17: 251-7.
28. Rouzier R, Mathieu MC, Sideris L i wsp. Breast-conserving surgery after
neoadjuvant anthracycline-based chemotherapy for large tumors.
Cancer
2004; 101: 918-25.
29. Silverberg SG, De Lellis RA, Frable WJ i wsp (red.). Silverberg’s
Principles and Practice of Surgical Pathology and Cytopathology. Fourth
Ed; Churchill Livingstone, Richmond, 2006, 465-70.
30. Knauer M, Konstantiniuk P, Haid A i wsp. Multicentric breast cancer:
a new indication for sentinel node biopsy – a multi-institutional validation
study.
J Clin Oncol
2006; 24: 3374-80.
31. Classe JM, Loussouarn D, Campion L i wsp. Validation of axillary
sentinel lymph node detection in the staging of early lobular invasive
breast carcinoma: a prospective study.
Cancer
2004; 100: 935-41.
32. Winberg ES, Dickson D, White L i wsp. Cytokeratin staining for
intraoperative evaluation of sentinel lymph nodes in patients with
invasive lobular carcinoma.
Am J Surg
2004; 188: 419-22.
33. Leikola JP, Toivonen TS, Krogerus LA i wsp. Rapid immuno-
histochemistry enhances the intraoperative diagnosis of sentinel lymph
node metastases in invasive lobular breast carcinoma.
Cancer
2005; 104:
14-9.
34. Creager AJ, Geisinger KR, Perrier ND i wsp. Intraoperative imprint
cytologic evaluation of sentinel lymph nodes for lobular carcinoma of the
breast.
Ann Surg
2004; 239: 61-66.
35. Mathieu MC, Rouzier R, Llombart-Cussac A i wsp. The poor
responsiveness of infiltrating lobular breast carcinomas to neoadjuvant
chemotherapy can be explained by their biological profile.
Eur J Cancer
2004; 40: 342-51.
36. Dixon JM, Anderson TJ, Page DL i wsp. Infiltrating lobular carcinoma
of the breast: an evaluation of the incidence and consequence of bilateral
disease.
Br J Surg
1983; 70: 513-6.
37. Baker RR, Kuhajda FP. The clinical management of a normal
contralateral breast in patients with lobular breast cancer.
Ann Surg
1989;
210: 444-7.
38. Lee JSY, Grant CS, Donohue JH i wsp. Arguments against routine
contralateral mastectomy or undirected biopsy for invasive lobular breast
cancer.
Surgery
1995; 118: 640-8.
39. Mersin H, Yildirim E, Gülben K i wsp. Is invasive lobular carcinoma
different from invasive ductal carcinoma?
EJSO
2003; 29: 390-5.
40. Winchester DJ, Chang HR, Graves TA i wsp. A comparative analysis of
lobular and ductal carcinoma of the breast: presentation, treatment, and
outcomes.
J Am Coll Surg
1998; 186: 416-22.
41. Jeziorski A. Czy chore z inwazyjnym rakiem zrazikowymi piersi mają
gorsze rokowanie?
Onkol Pol
2003; 3, 125-133.
42. Jeziorski A. Are women with invasive lobular carcinoma of worse
prognosis than with invasive ductal?
Nowotwory J Oncol
2002; 53, 54-9.
43. Toikkanen S, Pylkkänen L, Joensuu H. Invasive lobular carcinoma of
the breast has better short- and long-term survival than invasive ductal
carcinoma.
Br J Cancer
1997; 76: 1234-40.
44. Dixon JM, Anderson TJ, Page DL i wsp. Infiltrating lobular carcinoma
of the breast.
Histopathology
1982; 6: 149-61.
45. Mac Grogan G, Mauriac L, Durand M i wsp. Primary chemotherapy in
breast invasive carcinoma: predictive value of the immunohistochemical
detection of hormonal receptors, p53, c-erb B-2, MiB-1, pS2 and GST
pi.
Br J Cancer
1996; 74: 1458-65.
46. Weiss MC, Fowble BL, Solin LJ i wsp. Outcome of conservative therapy
for invasive breast cancer by histologic subtype.
Int J Radiat Oncol Biol
Phys
1992; 23: 941-7.
47. Smith DB, Howell A, Wagstaff J. Infiltrating lobular carcinoma of the
breast: response to endocrine therapy and survival.
Eur J Clin Oncol
1987; 23: 979-82.
48. Horn PL, Thomson WD. Risk of contralateral breast cancer; associations
with histologic clinical and therapeutic factors.
Cancer
1988; 62: 412-24.
Otrzymano: 26 lutego 2008 r.
Przyjęto do druku: 15 listopada 2008 r.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]