[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->O P E Ł N IE N IUCZYLIO KONIECZNOŚCIUCO S i ęPrzezPEŁNIENIA TEGO,W IE R Z Y .ks. H. Diubua (Dubois),KANONIKA IIONOKOWKCO,przełożonegow ielkiegoseminariumwKu t a n s(Coutanees),autorateżdziełu,,0•lnieniu gorliw eui powinności sianu duchownego.“ak*j„O św iętości k a p ła n a .“pismuD zid o zalecone przez U Daniela, biskupa w dyeceziikutańśkiej.PrzełożyłA.7.Irancuzkiepo -N O W O S I E L S K I .K IJÓ W .\Yl»n U KAP. NI UN IWKKSYTF.r.KIKJ.(Józefa Zawadzkiego).tv515.Niniejszy przekładlO p e łn ie n iu '186 2 r. Lipcawielkimpożytkiem i zbudowalikiern ogłoszony.W olno drukować.Kijów, 18G14IW *Kv o j iPRZEDM OW A.<•Iłzucając okiem na społeczność chrześcijańską, spostrzega się odraza w niej to zjawisko, że członkowie,z których się składa ona, jakby dzielili się pomiędzysobą na dwie części, zapełnię od siebie odrębne: na tych,co wierzą w prawdy objawione i na tych, co im zaprzeczają.Pierwsi mają sobie za godło wiarę; ci nawet, conie pełn ią przepisów jej czynem samym, kupią się przecież w około niej; zachodzi więc pomiędzy nimi zupełna jedność dogmatyczna.D rudzy, przeciwnie, nic mają pomiędzy sobą niewspólnego, okrom chyba tytko nazwy samej niedowiarków, jaka się im nadaje powszechnie; mają oni pismaczasowe, których zadaniem jest sformułowanie naukiim tylko właściwej, a pomimo to jednakże niemaszdwóch takich dzienników, coby w rzeczy wiary odbiływ sobie dwa systemata jednakie. Wędrowcy zbłąkaniVw krainach nieznanych, idący w noc ciemną, dlategotylko spotykają się oni na drodze,się z sobą zetrzeć wzajemnie, a godzą się z sobą wtedy chyba,¿/afyzcc*ą światłu, które zagasili sami, a które jednotylko mogłoby było im poświecić na drodze prawdy;wystawiają oni tedy zamęt w całej okropności jego,zamęt umysłowy, zamęt błędu.Pisać więc, albo przemawiać w celu przyjścia w pomoc tym nieszczęśliwym, jestto założyć sobie zadanieszlachetne, zadanie, które wielu z mówców i pisarzysławnych wieku naszego spełniło świetnie i skutecznie.Niechże im społeczność chrześcijańśka błogosławi z sercacałego, aby Głowa całej społeczności pobłogosławiła iwynagrodziła im należycie pracę przez nich podjętą!Pisarze i mówcy, na których Opatrzność włożyłato posłannictwo piękne, nie przestawajcie walczyć zaprawdę świętą; pozostańcie niewzruszeni na wyłomie,az przyjdzie ktoś taki, co wydrze wam miejsce takdzielnie zdobyte od was; o! wy straże czujne, postawione u ogniska samego światłości, rozpościerajcie światłość ową aż do owych jaskini głębokich, w które schronił się błąd nikczemny; niechaj wspomnienie pierwszychpomyślnych walk waszych zachęca was codziennie donowych jeszcze podbojów. J u ż ztrąciliścic z tronu, owąwielką przestępczynię wieku ostatniego, ową bezbożnośćbezwstydną, zuchwałą, a nadewszystko kłamliwą. Od-słoń ¡liście świata jej fałsze; uygnaliście ją z grodów,których słała się ona była panią wszechwładną i otowłóczy ona teraz sromotnie łachmany swoje po wioskach, tracąc coraz więcej swoich zapaśników i smucąc się nie pomału nad tern, że ju ż nikogo więcej nicudaje się jej zwerbować.Zbijał iście też wybornie bezbożność nową, albo tylkoodnowioną, co ostatniemi czasy poczęła była kazić naszą młodzież szlachetną i zaprowadziłaby ją była niechybnie do przepaści najstraszliwszej; gdyby wyraźnałaska boża nie obudziła była w sercu waszćm chęcichwalebnej stornia się jej zbawcami i przewodnikami.Cześć więc wam, cześć wielka pisarze apostołowie!Zasłużyliście się wy wiele religii i społeczności; co donas, widzów pokornych zapasów waszych i tryumfów,to musiemy w tej mierze wyznać to oto, że czujemy sięwielce szczęśliwymi ju ż z tego tylko względu, że możemy dziś przy klasnąć tak jednym jak i drugim.Ale raz wypłaciłszy ten dług wdzięczności względem ludzi znakomitych , zbijających zasady tak dawniejszych juko też i nowych niedowiarków naszych,zdaje się nam , że powinęlibyśmy przypomnieć to,zejest inna jeszcze klass a chrześcijan zabłąkanych, klassabardzo liczna, a zapewne godna najczulszego zajęciasię sobą zc strony naszej.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]